|
||||||||
|
In het Amerikaanse Chicago werd eind 2021 een nieuwe pop- en indie rockformatie opgericht rond zanger en songschrijver Wes Leavins. De toch wel speciale groepsnaam voor de band werd ‘Brigitte Calls Me Baby’ geïnspireerd op de blonde Franse sixties pin-up Brigitte Bardot. De vijf andere leden van deze formatie zijn gitaristen Trevor Lynch en Jack Fluegel, bassist Zach Lentino, keyboardsspeler Devin Wessels en drummer Jeremy Benshish. Er werden tot nu toe via digitale kanalen enkel een paar singles uitgebracht en er was begin februari ook een vijf songs tellende EP “This House Is Made Of Corners” die met de gerenomeerde producer Dave Cobb werd opgenomen. Maar nu is blijkbaar de tijd gekomen om met een volwaardig album van ‘Brigitte Calls Me Baby’ naar buiten te treden. Dat is een elf tracks tellende debuutplaat geworden die onder de titel “The Future Is Our Way Out” in augustus 2024 op de markt is verschenen. Ook nu weer nam Dave Cobb, bekend van zijn eerdere werk met o.a. Sturgill Simpson, Chris Stapleton en Jason Isbell, in de legendarische ‘RCA Studio A’ in Nashville de rol van albumproducer voor zijn rekening. In januari 2023 werd met het op crooner-wijze gezongen nummer “Eddie My Love” al een eerste single uit deze plaat uitgebracht en in juli 2024 werden er nog twee EP-singles uit dit album gelanceerd rond de rocksong “Pink Palace” en de ballad “Too Easy”. De video onderaan is een live-uitvoering van de knappe albumtiteltrack “The Future Is Our Way Out” waarmee het album ook begint. Frontman Wes Leavins begon al op 13-jarige leeftijd gitaar te spelen en eigen nummers te componeren, geïnspireerd door de muziek die hij als tiener van zijn ouders kreeg ingelepeld: liedjes van ‘The Cars’, ‘The Strokes’, ‘Radiohead’ maar ook de croonende stem van Roy Orbison en Elvis Presley die weerklonk uit het nabijgelegen huis van zijn grootouders maakte een diepe indruk op de jonge Wes. Die jaren ’60-sound horen we ook terug in enkele nummers van ‘Brigitte Calls Me Baby’ op deze plaat, weliswaar in moderne orkestratie gestoken. Wie een beetje thuis is in de muziekwereld zal de stem van Wes Leavins al gauw gaan vergelijken met die van ‘The Smiths’-leadzanger Morrissey, zeker ook in de titeltrack en in de nummers “I Wanna Die In The Suburbs”, “Palm Of Your Hand” en “You Are Only Made Of Dreams” terwijl een track als “We Were Never Alive” meer op de ritmische synthpop van een groep als ‘Depeche Mode’ lijkt. Als we ter afsluiting de nostalgische tearjerker “Always Be Fine” in Elvis Presley-stijl horen kunnen we alleen nog maar concluderen dat ‘Brigitte Calls Me Baby’ zeer variërend werk brengt op deze plaat en een heuse verrijking is voor de hedendaagse muziekwereld. We willen dan ook heel graag snel nieuw werk van deze Amerikaanse groep horen. (valsam)
|